Schoolmelk

 Ik weet niet of het nog bestaat, maar ik geloof niet, ik heb er mijn kleinkinderen nooit over gehoord. Nu vind ik het echt geen verlies, tjonge wat had ik een hekel aan dat spul. Het gekke is dat ik thuis best wel gewoon melk dronk. Maar dat was verse melk, de melkboer kwam elke dag aan huis en dan gaf mijn moeder de litermaat mee om een liter melk te tappen . Hij kwam met paard en wagen, net als de groenteboer, de bakker had een bakfiets. Maar elke dag kwamen deze mannen aan huis. De visboer kwam ook met een bakfiets, maar die kwam bij ons alleen op dinsdag aan de deur, dus dinsdags aten we vaak vis in die tijd. Ons dorp had niet veel mensen die rooms katholiek waren, want die aten op vrijdag vis.

                                         

                              

  De foto komt van het WWW, maar onze melkboer had ook zo'n wagen, wit met blauwe randjes                               

Nu was de schoolmelk niet vers, maar werd in kleine flesjes in een krat, achter in het klaslokaal neergezet, tot de middagpauze.  Ik vond die schoolmelk vreselijk vies, maar je moest hem wel opdrinken, gelukkig was er een meisje dat de melk wel lekker vond, dus als zij haar melk op had gedronken, ruilden we snel de flesjes stiekem om. Ik de lege en zij de volle.  Ik vrees dat mijn ouders al die tijd haar melk hebben betaald, maar wat gaf het, op is op toch?   De enige tijd dat ik de melk thuis ook niet lekker vond, was in de tijd dat de koeien bietenkoppen als groenvoer kregen, dan smaakte de melk ook niet echt lekker moet ik zeggen. De verse melk werd gelijk gekookt en dan in de bijkeuken koel gezet, zodat die weer kon afkoelen. Er kwam dan een dik vel bovenop dat ik heerlijk vond, vreemd want de meeste kinderen vonden een vel op hun melk verschrikkelijk. Voor mij werd dat vel in een kopje bewaard en als ik uit school kwam at ik het op met een beetje suiker erover gestrooid. Nu had ik als kind toch  een andere smaak dan de meesten, ik was ook dol op rauwe groenten, dus als er bloemkool op het menu stond, werden de stronkjes ook voor mij bewaard, en een stuk winterwortel was ook altijd heerlijk. In mijn jeugd werd er niet vaak rauwkost gegeten, dus ik was op dat gebied de tijd vooruit. Nu eten de mensen veel vaker rauwe groenten, in die tijd was dat niet normaal, soms werd de boel bijna  'doodgekookt' en zat er geen smaak meer aan. Gelukkig had mijn moeder die neiging niet .   Die schoolmelk is een van mijn mindere jeugdherinneringen over het algemeen heb ik een fijne kindertijd gehad.