donderdag, februari 27

Vakantie uitje

Woensdag hoefde ik niet op te passen, maar we zijn met zijn drietjes (Laura, haar mamma en oma) samen met de trein naar Rotterdam geweest, naar de speelfabriek.
Voor Laura was de trein al een bijzondere gebeurtenis,  In die speel-, knutsel- , doe-, toestand was er veel te beleven,ze heeft een zeepje gemaakt, en een doosje om dat zeepje in mee te nemen, met een voorbewerkt houten blokje een autootje gefabriceerd dat van een hoge baan af kon rijden. een bootje gemaakt met een plastic zeiltje dat je kon laten varen in een waterbak waar ventilatoren voor wind zorgden. Kortom er was een hoop te doen en te beleven.

Hier is ze een blokje hout glad aan het vijlen om er later een autootje van te maken. Ze heeft genoten van alles die dag.

maandag, februari 24

Nacht

Sommige mensen houden niet van de nacht, die is te donker en te koud. Maar ik heb eigenlijk altijd wel van de nacht gehouden en dit gedichtje er over gemaakt.



zaterdag, februari 22

Plons !!

Vandaag moest mijn oudste kleindochter afzwemmen voor haar A diploma, en natuurlijk komt oma dan ook kijken. Het was een tijd geleden dat ik in dat zelfde zwembad het afzwemmen van mijn kleinzoon heb meegemaakt. Maar bij dit soort mijlpalen wil oma natuurlijk ook aanwezig zijn.


                              Met zijn allen wachten op de dingen die komen gaan

Eerst met de kleren aan zwemmen en daarna die natte troep uit en gewoon in je badpak verder.

                                     Baantjes gewoon vooruit en daarna op de rug  en nog meer,
                  crawl, door het gat onder water, drijven, watertrappen, kortom het hele programma.



                                       Alles ging prima en ze mocht het diploma ontvangen


                                                    Nog even met de mascotte op de foto

En zo heeft ze het eerste echte diploma van haar leven gehaald ( ik tel het veterdiploma niet mee)

Sloffen

Als kind hoorde ik wel eens: "Loop niet te sloffen maar til je voeten op"  Dat was voor Aiva niet mogelijk natuurlijk. Ze zou zo uit haar slof schieten, nou ja het waren natuurlijk haar sloffen niet, maar die van haar moeder. En uit haar slof schieten in overdrachtelijke zin doet ze nog niet :)  Omdat ze zo druk was met die sloffen zijn de foto's een tikje bewogen, tja zo'n kindje is steeds in beweging. Ze heeft er een hele tijd in 'rondgesloft'




















Kijken of die sloffen passen. Nou dat lukt zo wel en nu lekker ermee rond gaan sloffen.




woensdag, februari 19

Negentien februari

Het is vandaag een bijzondere dag het was 49 jaar geleden mijn trouwdag.  Van mijn zus ontving ik een kaart vol vlinders, die hebben behalve dat het prachtige fladderaars zijn, voor mij ook een betekenis als verbinding met de doden.



Van Klaproos ontving ik een prachtig versierde envelop die vol hartjes zat en een mooie kaart waarop zij schreef dat er aan me werd gedacht. Ik heb de hartjesslinger opgehangen, naast het wollen hartje.  De losse hartjes liggen hier en daar op de planken van mijn kast verspreid.  Voor de foto heb ik er een aantal op de envelop gelegd, niet heel de wereld hoeft mijn naam en adres te weten :) Mijn volgers zijn niet de enige mensen die op het wereld wijde web komen soms zijn er lieden met minder goede bedoelingen op pad.


                                           Lieve mensen bedankt voor jullie meeleven  XXX

dinsdag, februari 18

Pauwblauw

Deze pauw zat zo mooi op een hek, en hij bleef ook zitten terwijl ik een foto van hem maakte. Zomaar zonder te bewegen, hij poseerde gewoonweg  :)


Meneer is zich misschien wel bewust, dat hij er zo geweldig mooi uitziet. Dat intense blauw en de mooie 'ogen' op de staart.

vrijdag, februari 14

Oversteken

Doordat in het bos de bomen nog niet in blad staan, kon ik dit 'overstekend wild'  nog op de foto zetten in de Manteling tussen Domburg en Oostkapelle.


Meestal zie ik ze niet , maar nu had ik mijn  'kiekkastje' net paraat toen ze door het bos liepen . De narcissen komen ook alweer tot bloei , ik krijg meer en meer een lentegevoel al is het nog niet echt lente volgens de kalender.

dinsdag, februari 11

Bordje

Weer even wat jeugdsentiment opgedoken. Toen ik klein was hadden we thuis als kinderen allemaal ons eigen bordje voor het ontbijt.  Trouwens volgens mij hadden mijn ouders ook een persoonlijk bordje, ik herinner me dat mijn vader er eentje bezat met langs de rand allemaal blauwe strepen en mijn moeder iets met bloemetjes geloof ik. Zeker weten doe ik dat laatste niet en die van mijn zussen zou ik ook niet weten. Maar mijn eigen bordje heb ik nadat mijn ouders overleden zijn weer in de kast teruggevonden en mee naar huis genomen. Dat bordje staat nog steeds bij mij in de keukenkast. In al die jaren dat ik het gebruikte, is er maar een klein scherfje vanaf gestoten.  Het was wel handig als je de tafel thuis moest dekken, dat je gelijk ieder zijn eigen bord op de vaste plek aan tafel kon geven.



Nu ik mijn bord weer zie schiet me opeens te binnen dat mijn ene zus ook zo'n bordje had, maar bij haar stond het plaatje met de eekhoorn in het midden van het bord, en mijn middenplaatje stond bij haar bordje op de rand.  Mijn oudste zus was al te groot voor zo'n bordje. Ik weet zeker dat zij geen kabouterbord had, maar wat voor eentje dan, dat zou ik niet meer weten. Nu weet ik niet of ik een echt  'déjeuneeke'  had, zoals mijn tante het noemde, daarbij hoorde ook een kop en schotel in hetzelfde design , ik geloof niet dat ik die er ook bij had. Wel had ik er een zilveren bestekje bij, dat heb ik aan mijn dochter gegeven voor mijn kleindochter, ik neem aan dat dat bestek nu ergens bij haar in een la ligt want Laura kan nu ook met gewoon bestek eten.

zondag, februari 9

In de nacht

Soms word ik 's nachts wakker en dan voelt opeens de plek naast me in bed zo vreselijk koud aan, de lege plaats waar mijn lief altijd naast me sliep.  Ik mis hem dan opeens weer heel erg, terwijl hij alweer zes jaar terug is overleden, ik mis de rustige ademhaling naast me en zelfs het gesnurk waarvoor ik menige duw heb gegeven.



vrijdag, februari 7

Ze bestaan dus nog

Als kind hadden we ooit papieren aankleed poppen gekregen, die waren gedrukt op heel stevig bijna kartonachtig papier.  Je moest ze heel nauwkeurig uitknippen en er waren wel wat kledingstukken bij maar niet erg veel, zodat je de losse vellen met kleding kon kopen, tja het is natuurlijk handel en er moet wat aan verdient worden.
Wij hadden er onze zakcenten (een kwartje per week) niet voor over dus. . . wie niet sterk is . . .
moet wel iets slims bedenken. Nou wij waren altijd al aan het tekenen , verven en knutselen, dus dat was snel bedacht. Een paar vellen tekenpapier, een schaar en onze  plakkaatverf tubes en ik heb dan ook menige dag zo knutselend doorgebracht.
We ontwierpen allerlei soorten kleding, van gewone jurkjes, broeken, hoedjes tot chique avond kleding. Je kon je fantasie helemaal volgen en dat deden we. Jammer dat die schoenendoos vol papieren poppen en kleding er niet meer is.  Dat had vast een mooi modebeeld gegeven van half vijftiger jaren tot begin zestig.  Want als je eenmaal op het lyceum zat deed je dat niet meer.





Ik heb op het www nog plaatjes gevonden van zo'n pop dan hebben jullie een idee wat dat was.
Onze poppen waren kinderen met degelijk ondergoed erop gedrukt, een hemd en een onderbroekje op het plaatje zijn het meer dametjes. Maar dat kwam pas in de tijd van de Barbiepop die heb ik nooit bezeten, ik was al geen echt poppenkind en toen die pop in Nederland kwam was ik er ook al te groot voor.  Al werden die wel als tienerpop aangeprezen,  ik had er geen belangstelling voor.

woensdag, februari 5

Gedichtje


Vandaag weer oppassen, nu op mijn oudste kleindochter, dus dat is maar een half dagje, die zit al op de  basisschool. Morgen op de jongste van ruim een jaar dus daar zal ik nog vroeg op de stoep staan de komende drie jaar. Dit gedichtje schreef ik destijds voor de oudste, maar ik weet niet of ik het ooit op mijn blog heb gezet. De tekst geldt natuurlijk ook voor de kleine meid waar ik morgen ben.


zondag, februari 2

Wandelen op zondag

Nog steeds in mijn jeugd bezig, op zondag werden er door ons gezin vaak wandelingen gemaakt voor het eten, vaak deden we een 'katspoldertje'  Het was een flinke wandeling, maar dan kreeg je tenminste trek in het eten, op zondag deed je niet zoveel. Wij gingen soms op de fiets naar familie of we gingen wandelen. Ik liep liever de route langs de Schelde, want in die polder woonde de schillenboer en die had een kettinghond. Aan één kant vond ik dat vreselijk zielig, maar door zijn geblaf en het tonen van een fors gebit, was ik ook altijd bang om daar langs te lopen.
Hieronder een oude kaart, inmiddels is de hele polder al volgebouwd, nog buiten het kader van deze kaart. 
De voorlaatste woning die mijn ouders kochten stond vlak aan de kreek onze kinderen hebben er nog wel op de kreek geschaatst. Voor ons was dat vroeger best een eind lopen door de vrieskou met de schaatsen om je nek.


File:Bonnekaart - Zuidlandpolder Terneuzen.PNG

 Nu zie je dat er aardig wat is bijgebouwd en dit is ook al weer een foto van een tijdje geleden. Links boven zie je het oude plaatsje nog. Met de veerhaven die nu jachthaven is geworden. Mijn ouders hebben nog één van de flats aan het water, boven in de foto te zien als lichtgekleurde blokken, gekocht omdat het huis toch te groot werd.Nu was de flat ook nog behoorlijk groot , mijn moeder hield van ruimte om zich heen. Mijn vader was gek op het uitzicht waar je het water en de voorbij varende schepen kon zien. Maar toen ze er een tijdje woonden, werd de verrekijker eigenlijk niet meer gebruikt. Dat uitzicht was te gewoon geworden.

                    

               Afbeeldingsresultaat voor luchtfoto terneuzen"

Ach ja gelukkig dat alles niet altijd hetzelfde blijft, maar in je herinnering is het nog wel opgeslagen, en ik ben blij dat ik een leuke jeugd heb gehad.

Leuk weekend

 Afgelopen weekend was ik met de kinderen en kleinkinderen een weekendje in een huisje van 'Centerparks'  die kennen jullie vast ook...