Belem

Zomaar een foto die ik ooit bij de Torre de Belem in Portugal maakte even in een lijstje gezet en een foto van de ondergaande zon erbij. Je kijkt daar wel uit op zee en de zon gaat ook daar onder, maar ik heb in dit geval twee foto's tot één gemaakt.

Achtentwintig oktober

Ik  zag toevallig toen ik mijn mapjes even aan het uitruimen was, dat er een fotomapje bij stond van achtentwintig oktober tweeduizendtwaalf . Laat ik daar nu eens een paar foto's van neerpoten. Het lijkt me zo lang geleden, mijn man leefde nog, we hadden nog maar één kleinkind, de oudste zoon van mijn dochter. Kortom, als ik naar buiten kijk is de natuur niet erg anders en er schijnt ook weer een zonnetje naar binnen, de duinen, het strand en de zee zijn er ook nog, maar wat is er voor mij veel veranderd in die acht jaar.

 

 

Kent u deze nog ?

 Het is de kinderen van deze tijd onbekend, maar we hadden ik mijn kindertijd eerst geen tv die bestond nog niet zo lang voor gewone mensen(veel te duur)  Uiteindelijk kwam er toch een tv in huis, overdag waren er geen uitzendingen, behalve op woensdagmiddag dan was er voor de kinderen wel wat te zien o.a. Pipo en jeugdjournaal:  "De verrekijker". En kleur, nee ook dat bestond de eerste tijd nog niet alle beelden waren zwart/wit. Verder was er niet veel voor kinderen en de uitzendingen begonnen pas 's avonds.

Misschien kennen sommigen van jullie het testbeeld van die tijd nog wel, ook zwart/wit natuurlijk, want daar moest je de scherpte van het beeld goed op kunnen zien.

 

 Ieder had zijn eigen antenne op het dak en in de eerste tijd hadden ook maar weinig mensen een tv. Ik weet nog goed dat de kinderen uit de buurt bij iemand thuis op woensdag tv mochten kijken, dat was bij een 'Indisch' gezin ik speelde wel eens met één van hun kinderen.  Daar werden we dan in de kamer voor het tv toestel houten stammetjes neergezet waar we op konden zitten. Ook kregen we dan wat te drinken en een koekje. Als het beeld wat gestoord werd, vloog iemand van het gezin naar buiten , want dan zouden er duiven op de antenne zitten die moesten worden weggejaagd. Ik heb het later nooit aan een deskundige gevraagd, maar  zouden vogels op de antenne echt de ontvangst hebben gestoord? Het was voor mij een geheimzinnig huis, waarom weet ik eigenlijk niet, misschien dat de wajangpoppen aan de muur mij vreemd voorkwamen, en het huis had ook een bijzondere geur, die ik niet kende. Geen nare geur zeker niet, maar wel anders dan bij andere vriendinnetjes thuis. 

Tegenwoordig hebben veel kinderen al een kleuren tv op hun kamer en is er van gezamenlijk kijken bij iemand thuis geen sprake meer. Maar in mijn herinnering was het een heel leuk gebeuren om zo met alle kinderen (misschien een stuk of acht) daar op woensdagmiddag te mogen kijken. Naderhand gaf je de ouders daar een hand en bedankte voor het tv kijken en de thee met koekjes.

Ik heb geen idee waarom deze herinnering vanochtend opeens weer bij me op kwam , maar omdat ik weer een nieuw logje wilde neerzetten, kwam dit naar boven, gewoon een stukje jeugdsentiment.

 

Loopfiets

 Gister heeft Aiva me haar nieuwe kunsten vertoond, ze kon op haar nieuwe loopfiets rondsjezen :)

 

Maar daarna fiets parkeren, even uitrusten op de bank, een boekje voorgelezen (Kikker kan niet praten , van Velthuis) en daarna nog van alles gedaan.Op de foto ligt het boek op de leuning van de bank, tegen het losse kussen aan. Oma is gezellig blijven eten en daarna weer naar Molly toe , die ook wel trek heeft .

Zonder titel

 Dit gedichtje heeft geen titel, ik heb het geschreven toen ik een mooi wit veertje voor mijn voeten vond. Ik neem veertjes meestal mee naar huis, daar staan ze dan een tijdje in een kopje zomaar om naar te kijken. Dit veertje heb ik op de foto gezet en er de woorden bij geschreven. Maar om een titel erbij te verzinnen, daar kwam niets van, misschien moet het Najaar heten, of Vertrokken, ik heb geen idee, dus dan maar geen titel, dat kan ook.

 

 

Nogmaals : Vroeger

Wanneer je ouder wordt, ga je regelmatig nog eens terug in de tijd, bij het vorig log was dat de melkboer en nu keek ik even in mijn oude fotoalbum. Dit was de afwas, na het feestje toen mijn ouders 25jaar waren getrouwd. Voor de familie werd dat heugelijke feit gewoon thuis gevierd dus het werk naderhand moesten we ook zelf doen, tja het was in begin van de jaren zestig, van de vorige eeuw. . .  Tjonge wat klinkt dat echt heel erg vroeger.  Maar ik heb nog een foto van mezelf terwijl ik de vaat ik de gootsteen zette.

 Kijk die panterprint van mijn blouse komt geloof ik weer in de mode, maar ja die is al lang niet meer in mijn bezit natuurlijk. Nu doe ik niet snel kleding weg, maar zo lang bewaar ik de boel nu ook weer niet. Ook de overgooier is al lang verleden ik weet nog wel dat die zelfgemaakt was en rood, maar ach wat is dit nog een jong koppie, ik was veertien toen die foto werd genomen.

Melkboer

Dankzij Kakel  kwam ik opeens weer in mijn kindertijd terecht.   Als kind gingen we op de fiets een dagje naar het strand in Cadzand (nog een behoorlijk eind trappen vanuit Terneuzen) maar dat was een uitje en fietsen, tja dat deden we zelfs naar Rotterdam waar een tante woonde.  Een keer ook helemaal naar de Veluwe , Nijkerk, waar ook familie woonde, dat was dan de vakantie want op een dag heen en weer was natuurlijk niet mogelijk. Nu is het heel lang geleden dat ik daar was, een keer ben ik er nog met mijn man heen geweest uit nostalgie. Maar dan blijkt wel dat je dat beter niet kunt doen, het was zo veranderd, ik kon nauwelijks nog iets terug vinden van het oude dorp. 

Ik was wel in gedachten weer terug in de tijd dat de groentenboer en de melkboer nog met paard en wagen aan de deur kwamen. Ik mocht het paard dan wel eens een boterham geven, suikerklontjes niet, dat was slecht voor zijn tanden zei mijn moeder. Ja elke dag kwamen zij aan de deur met hun waren, dan liep mijn moeder vaak even langs de wagen om uit te zoeken wat voor groenten ze zou kopen. Bij de melkboer gaf ze de melkkoker , die dan werd vol getapt met verse melk, uit een tank op de wagen. Daar zat zo'n aftap punt dat per slag een halve liter in de kan deed. Voor één liter, moest de melkboer dan nog een slag maken. Het waren beiden boeren die de opbrengst van hun bedrijf op deze manier aan de deur verkochten. Ook de bakker kwam met vers brood langs de deur, maar die had een bakfiets en geen paard, die moest dus zelf trappen.

                                        ( plaatje werkt niet meer)

Onze melkboer had een gevlekt paardje maar ook zo'n soort witte kar met blauwe lijntjes langs de deurtjes. Achterop stond de melkbus met verse melk en de tap eraan. Die melk werd dan gekookt omdat rauwe melk nog bacteriën kon bevatten. En als die melk dan afkoelde kwam er een vel op (waar de meeste kinderen van griezelden) ik was een uitzondering, ik vond dat vel lekkerder dan de melk, ik at het op met een beetje suiker erover gestrooid.

En ook kwam er af en toe de schillenboer voorbij, die haalde groenten afval en aardappelschillen op waar hij dan zijn varkens weer mee voerde. Tja dat zie je nu niet meer natuurlijk, ik denk ook dat het niet meer gedaan wordt, dieren met schillen te voeren. Het is nu allemaal biks en hooi vermoed ik, maar ik kom niet meer op boerderijen. Vroeger had ik een oudoom met een boerderij, daar fietsten we wel eens naar toe. Ik vond de dieren altijd wel leuk om naar toe te gaan. Tja een beetje nostalgie mag wel op de zondagmorgen vind ik.

Een hoop kabouterdorpjes

Ik denk dat die kleine mannekes zich in het waterwingebied van Oranjezon, zich prima thuis voelen.

 

 

Ik heb ze zelf niet kunnen betrappen, maar ja ze horen de mensen natuurlijk al van verre aankomen dus alle tijd om zich onzichtbaar te maken.

Tijd

 De tijd vliegt voorbij, we kunnen die niet vasthouden, inmiddels is er alweer een week begonnen.

Mooi

Het is weer mooi in de natuur, veel kleur te zien. En de 'kabouterhuisjes' komen weer tevoorschijn

De bomen laten hun gekleurde blad vallen en dragen vruchten, een mooie tijd om een boswandeling te gaan maken. Voor de vogels is er nu ook genoeg eten te vinden.

                                                   Kortom ik houd erg van de herfst.