zaterdag, mei 30

Nachtelijk bezoek

Ik zie ze hier nooit in de tuin, dus dit is het enige bewijs dat ik hier nachtelijk bezoek ontvang. En natuurlijk het feit dat er weer van de rozenknoppen is gesnoept.

 Even schijt aan een net terrasje blijkbaar, deze hertjes hebben geen opvoeding genoten.


 Ook bewijs in het gras dat al aardig aan het verdorren is door veel te weinig regen. Ik ga de boel ook niet sproeien dat kost teveel drinkwater vind ik.

De bloeiende roos is nog ontzien, maar veel knoppen zijn vannacht opeens verdwenen. Er blijven dan kale takjes over. Als die herten nu ook eens de klaver uit het gras op wilden eten, maar nee dat laten ze staan, ze komen alleen om de knoppen van de rozen te snoepen.
Zo blijf ik achter met een tamelijk kale klimroos tegen de gevel, gelukkig is het wat hoger onbereikbaar dus daar komen nog wel rozen tot bloei.

vrijdag, mei 29

Buiten spelen

Gister was het zulk lekker weer dat we buiten konden spelen, eerst even die kleine ingesmeerd met zonnespul voor baby's en grote kleine kindjes want verbranden door de zon is ook geen goed idee.


Freek paste intussen op het huis .


En aan een waterballet ben ik nog niet begonnen, al stond de watertafel wel al klaar.



  Nou oma moet ik echt nog een dutje gaan doen? Maar laat je wel alles zo staan , dan kan ik er straks weer mee spelen.


maandag, mei 25

Zwemmen

Vandaag weer gezwommen, het was wel even wennen, je kon geen baantjes zwemmen, maar er was een deel afgezet, waardoor je vierkantjes zwom en elkaar niet tegen komt op korte afstand ik vond het goed geregeld zo.. Zo krijg je toch je beweging en we waren ook maar met weinig mensen, ik heb gelijk laten reserveren voor volgende week maandag. Want zonder zwemmen sport ik niet genoeg, in mijn eentje gaan wandelen doe ik ook niet zo snel, ik doe het wel af en toe, maar niet erg ver een paar kilometer is al snel genoeg vind ik dan.

Ik was wel blij dat het zwembad (met beperkingen) wel open was, zodat we lekker bezig konden zijn, op afstand maar ik heb toch heerlijk gezwommen.

zaterdag, mei 23

Knutsel





Een ruïne , een oud kerkhofje, een Keltisch kruis, een vlucht kauwtjes en een violiste uit een psp lesje. Een randje waar ik de dame buiten heb gelaten, een beetje tijd en zin om te knutselen.
Een beetje schuiven,  vergroten of verkleinen en dan krijg ik dit resultaat. Nu de vioolmuziek moet je er zelf maar bij verzinnen .

donderdag, mei 21

Strand

Lekker water om te drinken en daarna even met de voetjes in de zee, maar een emmer vol schelpjes zoeken is ook leuk natuurlijk.


Het was een heerlijk dagje zo aan het strand, jammer dat mijn mamma moest werken, maar met pappa en oma was het ook gezellig en ik kon mijn nieuwe badpak inwijden :) naderhand nog even een ijsje op het dorp gegeten.

dinsdag, mei 19

Lang geleden

Toen ik een kast aan het opruimen was, kwam ik mijn oude fotoalbums weer tegen, nou dan ruim ik niet zoveel meer, maar duik terug in mijn kindertijd. Op deze foto's ben ik tien jaar en wij waren op visite bij familie, in Haarlem. Daar gingen we naar de kinderboerderij dat kende ik eigenlijk niet zo, maar doordat ik oud ooms had die boeren waren, was ik nooit bang voor boerderijdieren, het was altijd leuk om daar eens bij de dieren te kijken Alleen duiven die op je hoofd gingen zitten hadden mijn ooms niet. Die pootjes op mijn hoofd vond ik wel een beetje eng voelen.




 Maar als er weer jongvee was, vond ik het leuk om er naar toe te gaan. Dus zo'n kalfje vond ik ook leuk bij die kinderboerderij.



zondag, mei 17

Zondag

Ik dacht dat een engeltje vast wel bij de zondag past, daarom heb ik dit plaatje gemaakt. Misschien een beetje te zoet, maar dat mag ook wel eens een keertje nietwaar?


vrijdag, mei 15

Een leuk gebaar

Begin deze week ontving ik een kaartje van burgemeester en wethouders, wat een leuk gebaar vanuit de gemeente, ik kan dat best waarderen.






Dat is als alleen wonend mens tijdens de quarantaine toch een vrolijk opkikkertje vanuit de gemeente.

woensdag, mei 13

Wandeling

Gister ben ik even een eindje gaan wandelen  met mijn telefoon in aanslag om wat foto's te maken onderweg.
Eerst de Fort den Haakweg af en het pad naast de duinen op, dan krijg je nog de resten van dat fort te zien, het lag op de rand van het eiland om de weg naar de Oosterschelde en het Veerse gat te bewaken.

                 Als je goed kijkt kun je de vorm van het bastion in de wallen nog zien in het landschap.
                 In werkelijkheid is het duidelijker dan op de foto.

Het is een mooie tijd in de natuur, ik heb ook veel foto's van bloemen langs de kant gemaakt, en natuurlijk ook van de Meidoorn die hier overal langs de landweggetjes volop in bloei staat.

Verder valt het rood van de klaprozen op tussen de andere kleuren, een lekker felle kleur zo tussen het groen.




   
                                         Nog voor Klaproos eentje apart op de foto gezet.


 Het geel van de volop bloeiende gaspeldoorn en hieronder een klein geel bloempje  waar ik de      naam niet van weet.       



                               Dan de rode klaver en de distel die ook deze rood/roze tint vertoont





Kortom een feest van kleur in de natuur en de gemeente heeft om rustig van alles te kunnen genieten een bankje geplaatst waar je een mooi uitzicht hebt over het landschap waar ik in de verte mijn dorp kan zien liggen.

Het was gister een stralende dag, vandaag trouwens ook, alleen zie ik nu aan de horizon bolle wolken die de lucht wat versieren. Wanneer ik dan de toeristen voorbij zie komen, denk ik stiekem : 'Jullie moeten weer weg en ik kan hier heerlijk blijven wonen'  Ach toen ik in Amsterdam woonde en na mijn studie ook nog een tijd werkte, vond ik de stad ook heerlijk, met alle dingen die een stad wel heeft en een dorp niet. Maar zo rustig aan ( in vijf verhuizingen) een steeds kleinere woonplaats te hebben gekozen heeft ook wel voordelen.

dinsdag, mei 12

Tja. . .

Doordat ik al tijden in huis en tuin blijf, met af en toe naar de super (ik moet ook eten natuurlijk) beleef ik niet veel bijzonders waar ik hier iets over kan opschrijven.
Natuurlijk krijg ik wel elke dag een paar telefoontjes van de kinderen die ook veel thuis werken. En eens per week van mijn zus, maar mijn zus en haar man zijn ook niet meer piep, dus die beleven ook niet veel om over te schrijven. Ik zal blij zijn wanneer alles weer de gewone gang van zaken zal hebben, maar misschien laat dat nog een tijd op zich wachten. Ik zal dus maar weer eens een knutsel neerzetten, dan is er toch wat nieuws te zien hier. De golfslag is een foto die ik zelf maakte en het zeemeerminnetje komt uit een lesje van vroeger.



zondag, mei 10

Moederdag

Nu hebben dochter en zoon geen tekeningen gemaakt, maar ik kreeg van de kinderen en kleinkinderen een heerlijk geurend cadeau. Het was echt even ouderwets, alleen die twee op bezoek te hebben, zonder de schoon- en kleinkinderen. En Laura had nog wel een mooie tekening voor oma gemaakt die had ze voor mij meegegeven.  Ik probeerde haar tekening te scannen, maar mijn apparaat werkt niet meer zoals het hoort en daar heb ik dus geen afbeelding meer van. Nu is het al een oud geval en die hapert wel vaker, misschien moet ik er een nieuwe voor aanschaffen. Daar zal ik nog wel eens over denken. Want zo vaak gebruik ik dat ding eigenlijk niet.

Toch nog gelukt om de tekening te scannen, alleen een beetje scheef maar toch wel te zien.
"vormoedurdag" nou en ze zit nog maar net in groep 1 dus keurig geschreven nietwaar?  Ik weet niet wat die omgekeerde P en de tekst in wit te betekenen hebben, maar deze gaat weer in de map Laura. Ik heb voor alle drie de kleinkinderen mappen met dingen die ze voor me hebben gemaakt. 


vrijdag, mei 8

Buiten

Weer een heerlijk zonnige dag om buiten in de tuin te zijn, alles is zo fris groen en de lijsterbes staat vol witte schermen.



                    In een 'wild' hoekje staan een soort duinviooltjes de boel op te vrolijken.



En in de voortuin strijden de gouden regen en de spiraea  om aandacht, ik heb het gras rondom weer gemaaid dus ik ga straks de koffie drinken met uitzicht op de tuin.



dinsdag, mei 5

Vrij

Vandaag is het vijf mei, nu ben ik na de oorlog geboren, maar mijn ouders hebben er vaak over verteld, omdat ik het allemaal wel moest weten. Mijn zus is van 1940 maar die heeft er ook niet veel herinneringen aan. Ze was natuurlijk ook erg klein.
Ik weet wel dat ze zelf niet veel van Duitse soldaten moest hebben. Omdat mijn moeder het ons vertelde. Ik zal hier eens een incident uit die tijd neerzetten, het gaat over mijn zus die toen nog niet echt goed kon praten, en dat is voor mijn ouders gelukkig geweest.
Die hadden een plekje waar dingen gebeurden die tegen de bezetter waren, ook maakten zij daar zelf spijsolie van koolzaad, wat dus ook verboden was.
Toen op een bepaald moment de deurbel ging, mijn zus deed de deur open en zag daar een Duitse  soldaat staan. Mijn moeder was te laat omdat ze met de spijsolie bezig was. Mijn zus zei toen in haar nog kromme taaltje : 'Mamma is na de o'ie kijke' gelukkig begreep de soldaat het niet en wachtte even zodat mijn moeder naar de deur kon komen. Die had nog even de bibbers omdat ze niet wist of de man mijn zus had begrepen. Gelukkig was dat niet het geval en mijn moeder kon de man vertellen waar hij moest zijn, hij was gewoon de weg aan het vragen en niets anders.
Het tweede incident was op straat, mijn zus zat in de wandelwagen en een soldaat wilde haar een perzik geven, iets heel bijzonders in die tijd, misschien had hij thuis ook zo'n kleine meid, wie zal het zeggen. Toen zei mijn zus, :'K mot niks van een mof' ook weer een gemeende maar niet handige uitspraak van zo'n peuter, want ja wie had haar dat geleerd?  Mijn moeder heeft toen de perzik aangenomen en hartelijk bedankt, blij dat er verder niets was verstaan en de wandelwagen niet werd onderzocht, want mijn zus zat bovenop een pakket smokkelwaar, spullen voor onderduikers, dat mijn ouders in zware problemen zou hebben gebracht.
Kortom, als kind vond ik die tijd wel spannend lijken, maar nu ben ik echt blij dat ik van na de oorlog ben en dat wil ik ook graag zo houden.

Ik zit al de hele tijd met de slotregels van het gedicht "Vrede" van  L.Vroman in mijn  hoofd, ik zet ze hier nog even bij , misschien dat ze dan uit mijn hoofd verdwijnen, Het hele gedicht ga ik niet neerzetten, dat kan ieder opzoeken als ze dat willen.
                                                          


                                
                                         Kom vanavond met verhalen
 
                                          hoe de oorlog is verdwenen,
 
                                          en herhaal ze honderd malen:
 
                                          alle malen zal ik wenen.
    

zondag, mei 3

Bloot en zo voor mevr. Kakelbont +

Ik dacht dat ik dit verhaal al eens had neergepoot, maar mevrouw Kakelbont , vroeg me om dit nog eens neer te zetten, misschien is het erg lang geleden dat ik dit vakantieverhaal had neergezet, ik kan het zelf ook niet gelijk terug vinden, dus daar gaan we , op naar de tweede ronde.
Een hele tijd geleden , waren we op vakantie bij de Middellandse zee. Het was warm en we besloten een boottochtje te maken, om zo lekker wat zeewind te vangen.
Zo scheepten we ons in voor een retourtje naar een klein eilandje dat voor de kust lag. Daar zouden we dan een dagje doorbrengen en in de namiddag met het bootje weer terug varen.

 Toen wij aankwamen op het eiland, was daar een café -restaurant aan de haven en een weg naar boven, verder het eiland op. We besloten eerst het eiland te verkennen om daarna pas wat te gaan drinken. We wandelden verder en toen bleek ons dat dit een eiland voor naaktrecreatie was. Ja wat nu, nou ik vond dat wij daar dan niet aangekleed rond moesten lopen en we wilden niet gelijk de boot terug nemen, dus. . . hoppa ook de kleren maar uit. Langs de kust van het eilandje was geen strand, maar er waren wel allemaal plateaus gemaakt waar je lekker op kon zitten of liggen.
Goed wij een plekje opgezocht en daar heerlijk vlak aan het water de handdoeken neergelegd en ons goed in de zonnebrandolie gesmeerd, per slot van rekening kwamen bepaalde stukken huid zelden in de zon en moesten dus flink ingesmeerd worden.

Een stukje lager lagen ook mensen in de zon en naast ons lag een prachtige dame op haar handdoek. Even na ons kwam er een jong stel met een poedeltje schuin onder ons plekje zitten. De vrouwelijke helft van het duo kleedde zich uit en ging lekker liggen, de jonge man was er kennelijk niet zo aan gewend en kleedde zich bijzonder laag gezeten uit, wat natuurlijk veel meer aandacht kreeg, dan als hij gewoon gedaan had. Nou ja het was duidelijk wennen voor hem, hij ging een beetje ongemakkelijk op de rand van hun plateau zitten met zijn benen over elkaar geslagen. Eigenlijk wist hij niet waar hij kijken moest, dus staarde hij maar een beetje in het rond. Tot zijn blik op de mooie vrouw viel. Hij keek even intens naar haar , daarna verschrikt naar zijn kruis, pakte in één beweging het poedeltje op en zette het beestje snel op schoot. Het hondje was verbijsterd zo aan zijn koppie te zien, hij had een blik van : "Wat krijgen we nou?"  Ik heb me ingehouden op dat moment, maar naderhand hebben we er vreselijk om kunnen lachen.

 +Aangezien uit de reacties blijkt dat velen dit verhaal niet kenden, denk ik dat ik het ooit in de tijd van de punt blogjes heb opgeschreven, maar die zijn verdwenen dus ik kan het niet nakijken. Misschien komt het ook doordat ik dit verhaal vaak aan kennissen heb verteld, dat ik denk dat ik het lang geleden al heb neergetikt. Hoe dan ook het was een giller om mee te maken.

vrijdag, mei 1

Vrolijk in de berm

Als je nu hier in de buurt om je heen kijkt, zie je de bermen helemaal versierd met bloei in geel en wit. Later komen er wel andere kleuren bloemen bij, maar nu is het fluitenkruid en koolzaad dat voor zulke vrolijke bermen zorgt.

Zo en nu even boodschappen halen, een paar extra zaken erbij, want morgen komen mijn zus en haar man een dagje langs. Dan haal ik meestal wat extra's in huis waar zij van houden.
Allemaal een fijne vrijdag gewenst.

Leuk weekend

 Afgelopen weekend was ik met de kinderen en kleinkinderen een weekendje in een huisje van 'Centerparks'  die kennen jullie vast ook...