Vrij

Vandaag is het vijf mei, nu ben ik na de oorlog geboren, maar mijn ouders hebben er vaak over verteld, omdat ik het allemaal wel moest weten. Mijn zus is van 1940 maar die heeft er ook niet veel herinneringen aan. Ze was natuurlijk ook erg klein.
Ik weet wel dat ze zelf niet veel van Duitse soldaten moest hebben. Omdat mijn moeder het ons vertelde. Ik zal hier eens een incident uit die tijd neerzetten, het gaat over mijn zus die toen nog niet echt goed kon praten, en dat is voor mijn ouders gelukkig geweest.
Die hadden een plekje waar dingen gebeurden die tegen de bezetter waren, ook maakten zij daar zelf spijsolie van koolzaad, wat dus ook verboden was.
Toen op een bepaald moment de deurbel ging, mijn zus deed de deur open en zag daar een Duitse  soldaat staan. Mijn moeder was te laat omdat ze met de spijsolie bezig was. Mijn zus zei toen in haar nog kromme taaltje : 'Mamma is na de o'ie kijke' gelukkig begreep de soldaat het niet en wachtte even zodat mijn moeder naar de deur kon komen. Die had nog even de bibbers omdat ze niet wist of de man mijn zus had begrepen. Gelukkig was dat niet het geval en mijn moeder kon de man vertellen waar hij moest zijn, hij was gewoon de weg aan het vragen en niets anders.
Het tweede incident was op straat, mijn zus zat in de wandelwagen en een soldaat wilde haar een perzik geven, iets heel bijzonders in die tijd, misschien had hij thuis ook zo'n kleine meid, wie zal het zeggen. Toen zei mijn zus, :'K mot niks van een mof' ook weer een gemeende maar niet handige uitspraak van zo'n peuter, want ja wie had haar dat geleerd?  Mijn moeder heeft toen de perzik aangenomen en hartelijk bedankt, blij dat er verder niets was verstaan en de wandelwagen niet werd onderzocht, want mijn zus zat bovenop een pakket smokkelwaar, spullen voor onderduikers, dat mijn ouders in zware problemen zou hebben gebracht.
Kortom, als kind vond ik die tijd wel spannend lijken, maar nu ben ik echt blij dat ik van na de oorlog ben en dat wil ik ook graag zo houden.

Ik zit al de hele tijd met de slotregels van het gedicht "Vrede" van  L.Vroman in mijn  hoofd, ik zet ze hier nog even bij , misschien dat ze dan uit mijn hoofd verdwijnen, Het hele gedicht ga ik niet neerzetten, dat kan ieder opzoeken als ze dat willen.
                                                          


                                

                                         Kom vanavond met verhalen

 

                                          hoe de oorlog is verdwenen,

 

                                          en herhaal ze honderd malen:

 

                                          alle malen zal ik wenen.