Stoeltjes en zo

 

Mooi toch die rode kleur nu in de natuur te zien, nog even stralen voor het afsterven lijkt het wel

Onderstaande paddenstoel(?) zou eetbaar zijn vertelde me iemand, nou nee ik eet geen dingen die ik niet goed ken en paddenstoeltjes koop ik dan wel bij de groenteman.

                                       

Ook de inktzwam schijnt eetbaar te zijn, maar dan alleen als hij nog 'dicht 'is, zoals deze.                                                        

Scherven

 Vandaag ben ik weer niet gaan zwemmen, ik ben nog steeds behoorlijk verkouden en wil volgend weekend wel in staat zijn om met de kinderen en kleinkinderen een leuk sinterklaasfeest te vieren. Nu dus even iets neerzetten op mijn blog zodat er weer iets te lezen is, die stuifzwam heeft er wel lang genoeg gestaan.  Straks weer de kerst en de jaarwisseling, in deze tijd denk ik vaak terug, nu is de scherpte van het verlies wel weg, na al die jaren alleen, maar in deze tijd voel ik het gemis toch meer dan bv in de zomertijd. 

Stuif er eens uit ?

Aan de gaatjes in de zwam te zien, was deze stuifzwam al 'uitgestoven', maar ik vond hem toch wel een foto waard. Van een instuif was in ieder geval geen sprake 😉

 

Vooruit kijken

 

22 November

 Vandaag denk ik weer aan mijn ouders, deze dag was hun trouwdag in 1939. Wat is dat lang geleden, ik heb geen foto's van die dag in het bezit, maar wel een foto van hun tweetjes samen, voordat ze waren getrouwd.

Dat was volgens mij ter ere van hun verloving een paar jaar eerder, maar omdat ze beide al in de jaren negentig van de vorige eeuw zijn gestorven (mijn moeder in '92 en mijn vader in '94)  kan ik het ze niet meer vragen. Maar de foto heb ik nog van twee gelukkige mensenkinderen, die samen besloten verder te gaan. Mijn vader heeft zijn colbertje wel erg vreemd dicht gedaan, volgens mij een knoop in een verkeerd knoopsgat, want de onderzijde van het jasje hangt ook al scheef . Maar dat hindert niet, zij waren gelukkig.

Oud

 Behalve de beer die ik hier al eens eerder neerzette, lag er ook een aapje bij mij in bed wanneer ik ging slapen. Ook die heb ik nog in mijn bezit, alleen zit die niet meer bij me in bed, maar zit hij in de kast waar ik achter een glazen deurtje nog meer dierbare spullen van vroeger en nu heb neergezet.

Je kunt wel zien dat er veel mee geknuffeld is, zijn neusje van vilt is er helemaal door afgesleten, daar heb ik nooit een stukje nieuw vilt op gezet, want gebruik sporen  mogen van mij zichtbaar blijven.

Oudje

 Bij het reorganiseren van mijn afbeeldingen/gedichtjes,  kwam ik deze weer tegen. Het gevoel is nog hetzelfde als toen ik dit schreef. Als de dagen weer korter worden en de avonden donkerder mis ik mijn man altijd meer dan wanneer het een zomeravond is waarop ik nog even naar de zee toe wandel. Nu zit ik weer vaker binnen, en al heel vroeg mijn bed op te zoeken daar voel ik ook niets voor. Dus denk ik vaker terug aan de tijd die we samen hadden, al was die een stuk korter dan dat ik ooit had gedacht. We hadden het plan om samen negentig te worden, nou ja tachtig zou ook al mooi zijn geweest, maar dat is dus niet gegaan zoals we toen dachten. Ach gelukkig kan een mens niet in de toekomst kijken, van mooie zaken is dan het plezier al af en tegen nare dingen kijk je veel langer op dan dat het je plotseling overkomt.