Regen

Gisteren was een gezellige dag, mijn zus was jarig en daar ben ik op bezoek geweest. Alleen die regen onderweg dat rijdt nooit zo gezellig. Maar ja dat heb je als iemand eind november jarig is.
Lekker  eerst koffie met gebak, nou aan die koffie was ik wel toe, want sommige  weggebruikers houden geen rekening met het weer en als ze dan vlak voor je weer invoegen krijg je nog een extra lading troep op je voorruit. Ik probeer altijd een redelijke afstand te houden op de weg, maar dat doet men niet altijd. Ik vind het vermoeiender rijden zo dan met droog weer.
Ik heb wel bij hen de lunch gebruikt, maar om een uur of drie ben ik weer aan de terugweg begonnen. Nog steeds regen, nou ja je zit wel droog in je auto gelukkig. En ook nog de nodige files, het lijkt wel steeds drukker te worden op de weg. Maar ik heb gelukkig geen haast, een file jammer maar dan doe ik er gewoon wat langer over, na Bergen op Zoom was het weer wat rustiger en kon ik lekker doorrijden.

 

Gelukkig heeft mijn fordje goede ruitenwissers, ik ken nog de verhalen van mijn vader, het fordje van toen bezat geen ruitenwissers, met sneeuw moest je dan steeds de ruit schoonmaken, nu was het toen natuurlijk ook niet zo druk op de weg.
Vandaag weer lekker zwemmen en in het weekend vieren we sinterklaas.

Kattenluikje

 Gister weer een dagje met mijn jongste kleindochter doorgebracht. Wel fijn dat ze nog steeds haar slaapje doet, zodat oma ook even de krant kan lezen en lekker op de bank kan hangen tijdens dat dutje.
Aiva heeft weer eens wat leuks ontdekt. Nu vond ze het altijd al leuk om met het kattenluikje te klepperen, maar nu wist ze er iets nieuws mee te doen. En steeds als een van de katten er doorheen gaat, loopt ze naar de achterdeur om door het raam te kijken waar de poes nu weer naar toe is gegaan.

Toen het tijd was voor haar middagdutje kon ik het speentje niet vinden en zonder speentje slapen, nee dat hoort niet, knuf (een knuffelkonijntje) en haar speen heeft ze in bed nodig want dat zijn de slaapattributen zonder die wil ze echt niet lekker slapen.
Nou het konijntje was lekker in bed blijven liggen, nu die speen nog. Meestal leg ik die gelijk op de plank boven de commode maar daar lag hij niet, dan misschien erachter gevallen? Nee ook niet. Nu herinnerde ik me opeens dat ze die speen nog in haar mond had toen ze uit bed kwam, dus die lag waarschijnlijk nog beneden. Weer terug naar beneden  om te zoeken, Aiva even in de box, oma op haar knieën onder de banken en stoelen kijken, geen speen en ik wist niet waar de reserve speen was,  misschien in de boekenkast, nee ook niet.

   

                                               

 Nu stond ik bij het raam en keek onwillekeurig naar buiten en  jaaaaaaa daar lag de speen net voor het kattenluikje op het terras, snel gepakt en even afgewassen zo kon die kleine tenminste aan haar middagdutje beginnen. Nu maar hopen dat ze er geen gewoonte van gaat maken om van alles door het kattenluikje te laten verdwijnen, want erg handig is het natuurlijk niet, al lijkt het voor haar een geweldige goocheltruc .

 

Stoeltjes

Nu ben ik dit jaar nog niet op paddenstoelen jacht gegaan, maar ik heb er wel een aantal van vorig jaar in De Manteling bij Domburg gevonden, dus ik kan toch wat herfstsfeer in mijn blog plaatsen.

Nu ken ik ze niet allemaal van naam moet ik zeggen, ik ken uiteraard de vliegenzwam wel en ook de kluifzwam maar van de anderen moet ik de naam schuldig blijven

Zaterdag

Het loopt al weer aardig richting Sinterklaas, vandaag komt de goedheiligman aan in meerdere plaatsen in Nederland. Maar ik heb nog geen cadeautjes uitgezocht voor degene waarvan ik het lootje heb getrokken. Raar is dat, maar ik kom altijd pas laat in de sint stemming. Soms moet ik nog gedichten maken op de dag dat we het feest die avond gezamenlijk vieren.
Nu krijgen ook de kleinkinderen van mij altijd een cadeautje, want al is er nu maar één gelovige bij  (Aiva is nog te klein), het is toch een feest van gezelligheid en malle gedichtjes.

Veel mensen gaan over tot het geven van kerstcadeaus maar voor mij is dat geen optie. Het kerstfeest is voor mij altijd nog een feest waar geen hebberigheid en plaaggedichtjes in thuis horen.
We geven geen grote dure cadeaus, want het gaat voornamelijk om het plezier en de gezelligheid om samen te zijn en van elkaars malligheid te genieten.

Een stel bangetjes, maar niet allemaal

Op het ogenblik zitten er best een stel bange katjes in het asiel, ze zullen eerst een tijdje aan mensen moeten wennen en  beseffen dat handen niet altijd slaan maar ook kunnen aaien. Nu zijn er gelukkig ook katten die echt willen kroelen en al staan te roepen als je langs hun kamer loopt: "aaaaaandacht. . . aandacht, loop niet zomaar voorbij. . . ."
 Spooky is zo'n aandacht roepertje hij vindt het heerlijk als hij wordt aangehaald.

                            

Ik hoop dat hij er volgende week niet meer zit, maar eigen personeel heeft gevonden dat hem heerlijk gaat verwennen. Maar voorlopig zit hij in ons asiel ook prima, met een binnenkamer, een buitenren en (als het niet te druk is) aandacht en aaitjes. Zijn natje en droogje op tijd en lekkere mandjes om in te slapen.