Wandelen op zondag

Nog steeds in mijn jeugd bezig, op zondag werden er door ons gezin vaak wandelingen gemaakt voor het eten, vaak deden we een 'katspoldertje'  Het was een flinke wandeling, maar dan kreeg je tenminste trek in het eten, op zondag deed je niet zoveel. Wij gingen soms op de fiets naar familie of we gingen wandelen. Ik liep liever de route langs de Schelde, want in die polder woonde de schillenboer en die had een kettinghond. Aan één kant vond ik dat vreselijk zielig, maar door zijn geblaf en het tonen van een fors gebit, was ik ook altijd bang om daar langs te lopen.
Hieronder een oude kaart, inmiddels is de hele polder al volgebouwd, nog buiten het kader van deze kaart. 
De voorlaatste woning die mijn ouders kochten stond vlak aan de kreek onze kinderen hebben er nog wel op de kreek geschaatst. Voor ons was dat vroeger best een eind lopen door de vrieskou met de schaatsen om je nek.




 Nu zie je dat er aardig wat is bijgebouwd en dit is ook al weer een foto van een tijdje geleden. Links boven zie je het oude plaatsje nog. Met de veerhaven die nu jachthaven is geworden. Mijn ouders hebben nog één van de flats aan het water, boven in de foto te zien als lichtgekleurde blokken, gekocht omdat het huis toch te groot werd.Nu was de flat ook nog behoorlijk groot , mijn moeder hield van ruimte om zich heen. Mijn vader was gek op het uitzicht waar je het water en de voorbij varende schepen kon zien. Maar toen ze er een tijdje woonden, werd de verrekijker eigenlijk niet meer gebruikt. Dat uitzicht was te gewoon geworden.

                    

              

Ach ja gelukkig dat alles niet altijd hetzelfde blijft, maar in je herinnering is het nog wel opgeslagen, en ik ben blij dat ik een leuke jeugd heb gehad.