Vroeger

Ik ben weer eens in mijn oude fotoalbum gedoken, eigenlijk zocht ik een foto van het huis waar ik als kind van mijn vierde tot mijn veertiende heb gewoond. Met mijn ouders, zussen en de oudste zus van mijn moeder, die bij ons inwoonde zolang ik me kan herinneren, ze is vlak voor mijn geboorte bij ons in huis komen wonen. Hier gaan mijn tante en zus met mij in het midden op weg naar de kermis, die in september altijd in onze woonplaats werd gehouden. Zo te zien was het al behoorlijk fris die dag. Op de achtergrond staat de winkel van De Gruijter, mijn moeder kocht daar nooit, ze steunde twee kleine kruideniers, door om de week bij de ene en dan bij de andere de boodschappen te kopen. Die winkel is al lang verdwenen, maar ik weet nog wel dat ik de glanzende blauwe tegels aan de buitenkant zo mooi vond.

Ik had mijn blauwe jasje met bijpassend hoedje aan, en we hadden kwastjes aan onze kniekousen omdat mijn zus eens padvinders voorbij had zien komen die dat soort kwastjes aan hun kousen hadden, toen wilde zij dat ook en omdat ik het best vond, kreeg ik ook kwastjes aan mijn  kousjes.
Zo te zien had ik niet veel vertrouwen in die fotograaf ik kijk hier tamelijk zuinig.

Hier ben ik op weg met mijn oudtante Lotje, die kwam ieder jaar een weekje logeren, ik was weer in dezelfde kleding, natuurlijk had je maar één winterjasje dus de foto's uit die periode tonen steeds dat blauwe jasje compleet met hoedje. Hier valt me op dat oudtante een frivole bloem op haar hoedje had. Terwijl in mijn herinnering die tante nu niet echt een vrolijke noot was.

Eigenlijk was ik op zoek naar foto's van ons interieur, we hadden een voorkamer, waar wij als kinderen zelden kwamen, want het dagelijkse leven speelde zich af in de achterkamer. In de winter rond de kachel, in beide kamers stond een kolenkachel. Rond de kachel in de achterkamer stonden de stoelen van mijn ouders, ieder aan een kant van de kachel. 's Avonds zat mijn moeder vaak in haar stoel te breien en mijn vader las dan een boek. Het vreemde is eigenlijk bedacht ik me dat pas later, dat de stoelen wel beiden dezelfde bekleding hadden (grijze rugleuning en blauwe zitting) maar mijn moeders stoel had een lage rugleuning en die van mijn vader een hoge rugleuning. Dus er bestonden in die tijd dames en herenstoelen. Zou daar een bedoeling achter hebben gezeten? Ik heb er geen idee van, misschien dat de mannen na het werk lekker achterover in hun stoel een dutje konden doen en de vrouwen bleven rechtovereind zitten. Ik heb het nooit gevraagd, het was gewoon een feit dat het zo was, nu kan ik het ze niet meer vragen , want mijn beide ouders zijn al begin negentiger jaren overleden.

Goed dit was weer een duik in mijn kindertijd, ik heb een normale jeugd gehad, wel een strenge vader (die ook wel gek kon doen) en een moeder die thuis de boel bestierde, een tante die me vaak stiekem hielp om mijn ondeugendheden te verdoezelen, kortom ik kijk terug op een fijne jeugd.

Ik heb mijn best gedaan om mijn eigen kinderen ook een leuke kindertijd te geven en ze hebben me verteld dat dat prima is gelukt en dat mijn man en ik hen een fijne tijd hebben bezorgd al mochten ze niet alles wat ze maar wilden hebben en doen. Dat laatste lijkt me ook niet goed voor kinderen.