Vroeger. . .

 Tja op een zondag zoals deze duik ik nog wel eens in mijn herinneringen. Vroeger gingen we dan vaak fietsen, tenminste we gingen op familiebezoek met de fiets. Een oom en tante woonden destijds in een huis dat op de dijk stond en waar de schepen van en naar Antwerpen vlakbij voorbij voeren.

In de zomer letten we wel altijd op wanneer we daar aan het zwemmen waren, je moest niet te dicht bij de kant zwemmen als zo'n reus voorbij voer, want door de golfslag werd je dan steeds tegen het basalt gekwakt, dan kon je even adem happen en dan werd je weer terug gezogen en opnieuw tegen de kant gekwakt. Maar als je wat verder in het water zwom, kon je lekker deinen op de golven. 

Mijn oom had ook een kaart met vlaggen van alle landen naast het raam hangen, zo kon je zien waar het schip vandaan kwam. Jammer genoeg moesten alle huizen op de dijk verdwijnen om de dijken op Deltahoogte te brengen. Ze konden in de plaats waar wij woonden een huis bouwen waar ze ook het water nog konden zien. Maar ik vond het oude huis leuker en dichter bij het water. Bovendien was er een grote groenten en fruit tuin beneden aan de dijk waar we als kinderen ook zo van de struiken mochten eten, rode bessen, witte bessen, kruisbessen, zo warm van de zon heerlijk was dat. Daar hadden we zeker een flinke fietstocht voor over.

Hier nog een oude foto van het huis op de dijk,  dat al jarenlang verdwenen is met het op Deltahoogte brengen van de dijken. Die foto is vanuit de tuin genomen neem ik aan. Als je goed kijkt, kun je het pad zien dat schuin vanaf de voordeur van de dijk af naar beneden loopt.