I.M.

 Zojuist kreeg ik een telefoontje dat een neef was overleden.  We hadden in ons volwassen leven eigenlijk geen contact, maar als kinderen konden we heel goed met elkaar overweg. Wij waren geen van beiden 'zoete' kinderen.   Als we met een stel neven en nichten bij een kinderloze oom en tante logeerden, die een vakantiehuis in het bos hadden en altijd in vakantietijd wat kinderen uitnodigden, waren we vaak samen op pad. Het bos in, 's avonds kijken bij 'het wissel' of we de reeën konden zien in de schemer van het bos. Als het goot van de regen, schuilden we samen onder zijn jas . We gingen in de zomer met zijn allen zwemmen in 'het ven' toen waren daar nauwelijks mensen , een paar jaar geleden ben ik er nog eens heen gegaan uit nostalgische redenen, dat had ik beter niet kunnen doen, want het ven was vergroot en een echte recreatieplas geworden, compleet met terrasjes en friettenten.

 

Hierbij een foto waar we met een groepje aan het monopoly spelen zijn. Ik ben het donkerharige meisje in het midden en hij de jongen links voor. Goh wat is dat een tijd geleden . Maar 72 was hij, een jaartje ouder dan ik, maar dat is toch nog te jong om te sterven. Al wordt daar nooit naar gevraagd, ieder gaat op zijn of haar tijd. Het zal dus zijn tijd wel zijn geweest.