In Memoriam

Vandaag zou het de verjaardag van mijn moeder zijn geweest, nu is ze op 77 jarige leeftijd gestorven en zelfs als dat niet het geval was, zou ze nu zeker niet meer in leven zijn, want dan zou ze een eind boven de honderd zijn geworden en dat lijkt me ook helemaal niets voor een mens. Al je broers, zussen en vrienden zijn er niet meer er is niemand meer waarmee je je jeugd kunt ophalen, maar voor mij blijft deze datum hangen als  : "Mamma's verjaardag".
En zoals altijd op de achttiende januari, denk ik aan haar. Nu komt ze veel vaker in mijn gedachten, ik heb een fijne jeugd gehad, daar heeft mijn moeder een groot aandeel in gehad, mijn vader natuurlijk ook, maar in die tijd was vader iemand waar je tegenop keek , hij had altijd het laatste woord. Vaak werd er gezegd, vraag dat maar aan je vader, of wacht maar tot je vader thuis komt.
Zelf had ze volgens mij een leuke jeugd, ze kwam uit een gezin waar veel kon en doordat mijn grootmoeder verloskundige was en er dus twee salarissen binnen kwamen, was er ook personeel aanwezig. Mijn grootmoeder kon natuurlijk op de gekste tijden worden opgeroepen om met het koetsje naar een bevalling te gaan.
Ik vond nog een fotoke van mijn moeder als jonge meid , ze had de kleren van één van haar broers aan en is zo op de foto gegaan.

Zolang ze er maar niet mee naar de openbare weg ging, kon dat wel, anders zou er zeker wel schande van worden gesproken .